شایع‌ترین بیماری‌ها در سگ‌ها

سگ ها همدمان وفاداری هستند که بی قید و شرط عشق می ورزند و طی زندگیشان به صاحبانشان فواید و شادی های بسیاری می رسانند. متاسفانه، مانند هر موجود زنده دیگری، سگ ها نیز در معرض انواع مشکلات سلامتی و بیماری هایی با درجات مختلف جدیت قرار دارند که برخی از آنها ممکن است عمرشان را کوتاه کنند.

گرچه گاهی اوقات سگ ها با برخی از مشکلات سلامتی مواجه می شوند، برخی از آنها از دیگران شایع تر هستند. همیشه بهتر است بدانید که بیماری های شایع در سگ ها چه هستند، علائم آنها چه هستند و چگونه می توان آنها را پیشگیری و درمان کرد. برای یافتن آنچه که باید درباره این بیماری ها بدانید، ادامه مطلب را بخوانید.

پاروویروس:

پاروویروس که اغلب به آن “پاروو” گفته می شود، خانواده ای کلی از ویروس ها است که بسیار کشنده است و 80 درصد موارد منجر به مرگ می شود. پاروو شایع ترین بیماری همه سگ ها است و هر ساله تعداد بی شماری توله سگ و سگ های بالغ را به خود مبتلا می کند. فراهم کردن محیطی برای سگ خود که در آن پاروو وجود نداشته باشد، تقریباً غیرممکن است.

چه حیاط خانه، چه چادر، چه حتی مبل، پاروو می تواند به راحتی سگ شما را با بیماری جدی ای مبتلا کند که نیاز به توجه فوری دارد.

علل:

پاروو به راحتی از طریق تماس های مختلف از سگ ها یا حتی از تماس با مدفوع به خانه شما منتشر می شود. این ویروس یک رشته تکی از دی‌ان‌ای است و حتی با ضدعفونی کننده ها و تمیز کردن سختگیرانه، تقریباً غیرقابل از بین بردن است. پاروو می تواند تا پنج ماه روی سگ مبتلا زنده بماند و تغییرات دما روی آن تأثیر نمی گذارد.

علائم:

گرچه سگ ها می توانند شکل های ملایمی از پاروو داشته باشند که علائمی نشان ندهند، اثرات شکل جدی آن اغلب شامل این موارد است: کمبود اشتها، تب، کم آبی، مدفوع خونی، بی حالی، استفراغ و حتی افسردگی. اگر سگ شما پاروو شدید داشته باشد، بسیار سریع متوجه خواهید شد.

اگر حتی به طور ملایم مشکوک باشید که سگ یا توله سگ شما پاروو دارد، فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. هر چه زودتر تشخیص داده شود، نرخ بقا بالاتر است.

متوانید با استفاده از غذاهای بهداشتی محصولات رویال کنین آن را به کمترین حالت خود برسانید

درمان:

پاروو برای حتی سخت ترین توله سگ ها و سگ ها نبرد بزرگی است. هنگام تشخیص، مرحله بعدی این است که سگ باید برای مدتی بین پنج تا هفت روز در دامپزشکی بماند. سگ ترکیبی از مایعات تزریق وریدی، آنتی بیوتیک ها و دارویی که استفراغ را کاهش می دهد دریافت می کند تا بتوانند رطوبت و مواد مغذی را نگه دارند.

حتی با بهترین مراقبت و درمان، نرخ مرگ و میر همچنان بالاست و همچنین احتمال اثرات باقیمانده وجود دارد، به خصوص در قلب و روده ها.

پیشگیری:

گرچه پاروو در حقیقت یک بیماری کشنده و شایع است، اما می توان با واکسیناسیون از آن جلوگیری کرد. توله سگ ها باید حدود 6-8 هفته اول شروع به دریافت دوره های اولیه واکسن کنند و سپس تا 16 هفتگی واکسن های تقویتی دریافت کنند. این کار به شما اجازه می دهد که با خیال راحت بدانید که سگ شما هرگز نمی تواند با چنین بیماری وحشتناکی روبرو شود.

دیستمپر:

دیستمپر بیماری دیگری است که عمدتاً توله سگ ها در معرض ابتلا به آن هستند. این بیماری بسیار شایع است و معمولاً کشنده است. در واقع، این بیماری بیشتر از هر بیماری عفونی دیگری سگ ها را می کشد. سگ هایی که از آن جان سالم به در می برند، در باقی طول عمر خود با اثرات باقیمانده از آن مواجه هستند. مانند پاروو، راه واقعی برای اطمینان از اینکه سگ شما در معرض آن قرار نگیرد، وجود ندارد.

توله سگ ها بیشترین حساسیت را نسبت به دیستمپر دارند و به ندرت جان سالم به در می برند. این ویروس به همه چیز از بافت مغز تا اعضای داخلی و حتی اندام ها حمله می کند.

علل:

دیستمپر می تواند حتی با تماس حداقلی منتشر شود. خود ویروس در هر نوع از ترشحات بدن، از جمله آب دهان وجود دارد. حتی می تواند از طریق هوا منتشر شود. توله سگ های کوچکتر از شش هفته معمولاً از آن محافظت می شوند، زیرا آنتی بادی های مادرشان هنوز در بدن آنها وجود دارد.

توله سگ های بین شش تا دوازده هفته حساس ترین هستند، زیرا تا آن زمان آنتی بادی ها تقریباً کاملاً کاهش یافته اند. توله سگ هایی که به پسماند حیوانات بیمار دیگر نزدیک میشوند نیز در خطر ابتلا به عفونت قرار می گیرند.

علائم:

علائم دیستمپر می تواند اغلب در دو مرحله مختلف مشاهده شود. مرحله اول شامل علائمی مانند تب، استفراغ، اسهال، سرفه خشک، حباب های پوسیده روی شکم، ترشح آبکی از هر دو چشم و بینی و افسردگی است.

همانطور که بیماری پیشرفت می کند، علائم شروع به تغییر می کنند و شامل آب دهان، تکان دادن سر، سردرگمی، تشنج، کوری و لایه های مانند زبر روی پاها است.

درمان:

هنگامی که سگ به دیستمپر آلوده شود، هرگز نمی توان به طور کامل از آن خلاص شود. هر چه زودتر علائم را متوجه شوید، شانس بقای سگ شما بیشتر است، اگرچه ممکن است اثرات باقیمانده ای مانند تشنج و سخت شدن لایه های پا وجود داشته باشد. سن سگ نیز در این زمینه نقش مهمی دارد.

اگر سگ خود را برای درمان به دامپزشک ببرید، انتظار داشته باشید که سگ ترکیبی از مایعات تزریق وریدی، آنتی بیوتیک ها و داروهای دیگری که کمک می کنند تا اسهال و استفراغ را کاهش دهند دریافت کند.

پیشگیری:

دیستمپر بیماری بسیار کشنده و مخربی با نرخ بقای پایین است، اما می توان با واکسیناسیون استاندارد توله سگ از آن جلوگیری کرد. بیشتر دامپزشکان در 5 یا 6 هفته اول زندگی توله سگ واکسن دیستمپر را ارائه می دهند.

اگر توله سگ شما خیلی جوان است یا هنوز نتوانسته است واکسن دریافت کند، سگ های دیگر را به خانه خود نبرید، زیرا ممکن است حامل بیماری باشند. اگر قصد دارید سگ را به سرپرستی بپذیرید، حتماً از پناهگاه سگها برای اسناد و مدارک واکسن بپرسید.

بیماری لایم:

بیماری لایم یک بیماری حشره ای است و هر ساله تعداد زیادی از سگ ها را تحت تأثیر قرار می دهد. اگرچه بیماری لایم عموماً با انسان ها مرتبط است، اما برای سگ ها بسیار شایع است و اگر سگ مبتلا به حال خود رها شود، می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود.

مشکلات سلامتی که ناشی از بیماری لایم می شوند متفاوت است، اما همیشه بهتر است برای تضمین سلامت سگ خود با بیماری روبرو شوید.

علل:

بیماری لایم می تواند توسط کنه های پاسیاه حمل شود و از طریق گاز گرفتن کنه به سگ شما منتقل می شود. انتقال می تواند بلافاصله رخ دهد، اما اگر کنه برای 2-3 روز به سگ شما متصل شده باشد، شانس بیشتری برای رخ دادن دارد. در حالی که لایم شایع ترین بیماری حشره ای است، فقط در 5-10 درصد سگ ها علائم را ایجاد می کند.

علائم:

بیشتر سگ هایی که به بیماری لایم مبتلا می شوند، مفاصل التهابی و دردناکی خواهند داشت که منجر به لنگیدن و رنج آشکار می شود. لنگیدن ممکن است فقط برای چند روز نشان داده شود، اما معروف است که چند هفته بعد دوباره رخ می دهد.

علائم دیگر شامل تنگی نفس، حساسیت به لمس، خشک راه رفتن، تب، کمبود اشتها، بزرگ شدن گره های لنفاوی و گاهی حتی عوارض قلبی و عصبی است.

درمان:

اگر این علائم را در سگ خود مشاهده کنید، مرحله اول مراجعه به دامپزشک است. دامپزشک شما ممکن است تعدادی از آزمایش ها را برای بررسی علل دیگر التهاب مفصل انجام دهد، مانند آرتریت، ضربه، یا اختلالات دیگر مفصل.

اگر تشخیص واقعاً بیماری لایم باشد، پس از آن معمولاً مراقبت خارج از بیمارستان انجام می شود، به جز در مواردی که نارسایی کلیه و علائم دیگری که باعث ناپایداری می شوند وجود داشته باشند. آنتی بیوتیک هایی مانند دوکسی سایکلین تجویز می شود. سگ معمولاً پس از حدود چهار هفته بهبود می یابد. با این حال، خطر مشکلات کلیه در آینده باقی مانده است.

پیشگیری:

واکسن های بیماری لایم موجود هستند، اما استفاده از آنها همچنان محل بحث و جدل است. به همین دلیل، بهتر است به مراحل عملی تکیه کنید تا احتمال گاز گرفتن سگ شما توسط کنه ها را کاهش دهید یا جلوی اینکه یک کنه برای مدت طولانی به سگ شما متصل شود را بگیرید.

در ابتدا، از مناطقی که احتمال آلودگی کنه وجود دارد، مانند مناطق جنگلی با علف های بلند و نامرتب، دوری کنید. سگ خود را روزانه بررسی کنید تا ببینید آیا کنه وجود دارد یا خیر، به خصوص در ماه های گرم. اگر پیدا شد، به آرامی با دست بدون فشار دادن یا با استفاده از پنس خاص کنه را بردارید.

قلاده های کک و کنه، اسپری ها و راه حل های موضعی پوست نیز می توانند در پیشگیری و کشتن کنه ها موثر باشند.

محصول پیشنهادی: اسپری ضد کک و کنه بیفار

مانژ:

مانژ یک بیماری پوستی است که می تواند شامل هر نوع عارضه ای باشد که منجر به خارش، ترک، ریزش مو و قرمزی پوست می شود. ظاهر خشن و ناخوشایندی که اغلب در سگ هایی که مدت طولانی بی خانمان هستند یافت می شود، نتیجه عدم درمان مانژ است.

مانژ ممکن است به اندازه برخی از دیگر بیماری های سگ جدی به نظر نرسد، اما حقیقت این است که نه تنها باعث سطح بالای ناراحتی برای سگ می شود، بلکه می تواند منجر به مشکلات سلامتی دیگر شده و به دیگران هم منتقل شود. دو نوع اصلی مانژ در سگ ها وجود دارد: سارکوپتیک و دمودکتیک.

علل:

هر دو نوع مانژ توسط کنه های های تار عنکبوتی انتقال داده میشوند. مانژ سارکوپتیک مستقیما توسط این کنه ها به وجود می آید و سپس می تواند از طریق تماس به حیوانات دیگر منتقل شود. اما مانژ دمودکتیک از مادر به توله سگ منتقل میشود و نمی تواند از طریق لمس شیوع پیدا کند.

علائم:

علائم هر دو نوع کمی مشابه هستند. مانژ سارکوپتیک باعث خارش و خراشیدن شدید، ریزش مو و پوست خشک و قرمز می شود که در مناطق پراکنده ای از جمله گوش ها، صورت، آرنج ها و شکم پخش می شود، اما می تواند در صورت عدم درمان به تمام بدن منتشر شود.

مانژ دمودکتیک باعث ریزش موی نامنظم در بخش های مختلف می شود، اما معمولاً بدون هیچ گونه پوست خشک یا قرمزی. خارش و خراشیدن مداوم نیز شایع است.

درمان:

درمان برای آسیب‌های سارکوپتیک می‌تواند با چندین نوع شستشو، درمان محلی، داروهای خوراکی و حتی تزریقات انجام شود. نوع درمان اغلب بستگی به نژاد و اندازه سگ دارد.

در مورد آسیب‌های دمودکتیک، آنتی‌بیوتیک‌ها، داروها و درمان‌های موضعی می‌توانند زمانی که شرایط شدید است استفاده شوند، اما این بیماری معمولا با بزرگ شدن توله سگ کم‌رنگ می‌شود.

پیشگیری:

پیشگیری از آسیب‌های مانژ سارکوپتیک از طریق حفظ فاصله سگ خود از سگ‌های مبتلا است. اگر سگ شما با یکی از آن‌ها تماس داشته باشد، بلافاصله آن‌ها را حمام کنید و بر علائم نظارت کنید.

پیشگیری از آسیب‌های مانژ دمودکتیک کمی متفاوت است، اما به همان اندازه کاربردی است. این امر با جلوگیری از زاد و ولد و سگ‌هایی که ژن یا صفت را در ابتدا حمل می‌کنند شروع می‌شود. توله‌های سگ می‌توانند با یک رژیم غذایی سالم و غنی از مواد مغذی که به آن‌ها کمک می‌کند تا بر بیماری‌های بالقوه از جمله مانژ دمودکتیک غلبه کنند، پرورش داده شوند.

محصول پیشنهادی: اسپری ضد کک و کنه بیفار

هاری:

هاری شاید شناخته‌شده‌ترین بیماری‌ سگ‌ها باشد و مسئله ای بسیار جدی است. این بیماری چندین علامت شدید دارد که نه تنها سگ را خطرناک و خارج از کنترل می‌کند، بلکه حامل بیماری نیز می‌شود، که می‌تواند منجر به مرگ در انسان‌ها شود.

هاری همیشه برای سگ‌ها مرگبار است. این بیماری همچنین قابل پیشگیری است، اما هنوز یک خطر بزرگ برای سگ و انسان است.

علل:

هاری از طریق گاز گرفتن از یک حیوان مبتلا به دیگری منتقل می‌شود. این شامل سگ‌ها است، اما می‌تواند همچنین از حیوانات مبتلا شامل بوقلمون‌ها، راکون‌ها، خفاش‌ها و روباه‌ها نیز باشد. هاری خاص سگ تقریباً از بین رفته است، اما بیماری زنده است و به سگ‌ها از طریق مواجه شدن با این حیوانات کوچکتر منتقل می‌شود.

علائم:

علائم هاری شدید و بسیار قابل توجه هستند و در دو مرحله وحشتناک رخ می‌دهند.

مرحله اولیه با سگ تحریک‌پذیر، بی‌قراری، ترس، تحمل درد بالا، تغییرات خلق و خوی شدید، سردرگمی و حتی تلاش برای حمله ور شدن به اشیای خیالی مشخص می‌شود.

هنگامی که بیماری پیشرفت می‌کند، سگ کف کردن دهان از بی‌آبی شدید، فلج و عدم توانایی در خوردن را نشان میدهد. مرحله نهایی مرگ است.

درمان:

هیچ درمانی برای هاری در سگ‌ها وجود ندارد. انسان‌ها می‌توانند با یک سری طولانی از تزریقات دردناک درمان شوند.

هنگامی که مشکوک است که سگ هاری دارد، تا 90 روز قرنطینه می‌شود و اگر علائمی نشان ندهد، پس از آن آزاد می‌شود. اگر علائم حاضر باشند، سگ بلافاصله خوابانده می‌شود. تنها راه برای مطمئن شدن از اینکه سگ هاری دارد، از طریق آزمایش بعد از مرگ آن است.

پیشگیری:

پیشگیری از هاری کاملاً واضح است. واکسیناسیون‌ از نظر قانونی الزامی است و همیشه باید انجام شود تا اطمینان حاصل شود که بیماری از سگ و انسان دور نگه داشته می‌شود.

دیابت:

دیابت نه تنها انسان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه سگ‌ها نیز در معرض آن قرار دارند. این نوع دیابت سگ شامل بسیاری از علائم و علل دیابت انسانی است و درمان آن نیز همین‌طور. این بیماری در سال‌های اخیر افزایش یافته است، اگرچه این می‌تواند به غربالگری و تشخیص بهتر نسبت داده شود. به هر حال، این بیماری بسیار رایج است و باید مورد توجه قرار گیرد.

علل:

علت دقیق دیابت در سگ‌ها همچنان محل بحث است؛ اما عواملی مانند ژنتیک، بیماری خودایمنی، پانکراتیت، چاقی و رژیم غذایی می‌توانند در شکل گیری بیماری نقش داشته باشند.

دیابت به دو نوع طبقه‌بندی میشود، اما فقط یک نوع در سگ‌ها یافت می‌شود و آن نوع اول است. در نوع اول، لوزالمعده قادر به تولید انسولین نیست.

علائم:

چندین علامت می‌تواند با دیابت سگ هنگامی که درمان نشود رخ دهد. این علائم شامل کاهش وزن، بی‌حالی، استفراغ، بی‌آبی، آب مروارید، ادرار مکرر، تغییر قابل توجه در اشتها و عفونت‌های مجاری ادراری هستند.

درمان:

دیابت در سگ‌ها با ترکیب رژیم غذایی و تزریقات انسولین درمان می‌شود. دامپزشکان پس از تشخیص، یک برنامه و روش‌های نگهداری انسولین را به شما ارائه میکنند.

پایبندی به یک برنامه دقیق با انسولین برای حفظ سلامت بهینه سگ شما ضروری است. پیروی از یک رژیم غذایی سخت نیز یک الزام کلیدی در درمان است. کنترل بیماری در یک سگ چاق بسیار دشوارتر است، بنابراین ورزش و یک رژیم غذایی سالم در مدیریت آن موثر هستند.

پیشگیری:

همان‌طور که قبلاً گفته شد، علت دقیق دیابت ناشناخته است و سگ‌های مسن بیشتر مستعد آن هستند. با این حال، یک رژیم غذایی مناسب همراه با ورزش کافی می‌تواند در کاهش شانس بروز دیابت در سگ شما موثر باشد.

مطمئن شوید که سگ خود را با مقدار مناسب غذا هر روز تغذیه کنید و از یک برند غذای معتبر استفاده کنید که از مواد با کیفیت پایین استفاده نکند. از غذاهای تشویقی کم استفاده کنید و مصرف غذای انسان که مناسب سگ نیز میباشد را به حداقل برسانید.

محصولات پیشنهادی: مجموعه محصولات رویال کنین فرانسه

چاقی:

چاقی در سگ‌ها یک مشکل رو به رشد است، به ویژه در ایالات متحده. بر اساس انجمن پیشگیری از چاقی حیوانات خانگی، تخمین زده می‌شود که 44 درصد سگ‌ها در ایالات متحده چاق یا دارای اضافه وزن هستند.

احتمالاً بدون گفتن هم معلوم است، اما یک سگ چاق به تعداد زیادی از مشکلات سلامتی مستعد است که نه تنها زندگی ناراحت‌کننده‌ای را ایجاد می‌کند، بلکه مرگ زودرس را نیز نزدیک می‌کند

علل:

چاقی سگی چیزی نیست که به طور جادویی یک شبه اتفاق بیفتد یا مسری باشد. در 99 درصد موارد خطای صاحب است و کاملاً قابل اجتناب است، به استثنای مشکلات سلامتی خاصی که ممکن است منجر به آن شود.

چاقی نتیجه بیش از حد خوردن و خوردن غذاهای انسانی ناسالم است که برای رژیم غذایی سگ خوب نیستند

علائم:

باور پذیرفته شده این است که چاقی بزرگترین علت بیماری و مرگ قابل پیشگیری در سگ‌ها است. علائم می‌تواند منجر به آرتروز، مشکلات قلبی، دیسپلازی لگن، دیابت و یک سری دیگر از مشکلات شود.

وزن اضافه همچنین می‌تواند باعث شود که فعال بودن سگ شما بسیار دشوارتر شود، که این باعث می‌شود که از دست دادن وزن بسیار سخت‌تر شود.

درمان:

درمان چاقی سگی معمولاً شامل یک رژیم غذایی سخت است که توسط دامپزشک شما تعیین می‌شود و معمولاً شامل انواع غذای سگ کم‌چرب و کنترل مقدار است. با کاهش وزن سگ شما، ورزش نظارت شده میتواند به طور تدریجی افزایش یابد، که باعث می‌شود وزن سریع‌تر کاهش یابد و در عین حال به بهبود گردش خون و سلامت قلبی سگ شما کمک می‌کند.

پیشگیری:

چاقی کاملاً قابل پیشگیری است. به مقدار غذای توصیه شده برای نژاد و وزن سگ خود توجه کنید. از دادن خوراکی‌های زیاد یا غذای انسانی به سگ خودداری کنید. برنج قهوه‌ای، هویج، مقدار کمی کره بادام زمینی و لوبیا سبز گزینه‌های مناسب غذای انسانی برای زمانی هستند که می‌خواهید کمی غذاها را تغییر دهید یا پاداشی به سگ خود بدهید.